Vanmorgen liep om half 8 de wekker af, vroeg????. Vertrekdag. Rond kwart over 9 zijn we vertrokken uit een zonnig Padeghe sul Garda. De eerste 100km de snelweg genomen, omdat anders de reis naar Luzern wel erg lang zou duren. In Luzern wilden we ook nog wat van de stad zien. Voor de Gotthard zijn we van de snelweg gegaan en over de Gotthardpas gereden: PRACHTIG en koud en wind. Het is een mooie en goed onderhouden weg. We zijn nog bij een uitkijkpunt gestopt. de hoogte van de pas is iets meer dan 2000 meter.. Soms kon je erg diep het dal in kijken, best wel eng. Mooie ruige natuur. De weg naar beneden is net zo spectaculair. Vanaf de Gotthardpas door naar de Sustenpas. Ook goede weg, maar wat minder breed. héél veel bochten, tunnels en overkappingen. Op weg omhoog naar de pas begon het wat te regenen.....en heel kort wat natte sneeuw. Jaja, we zijn hier de sneeuwgrens gepasseerd. We hebben dit jaar al sneeuw gezien! Bijna aan de top reden we een tunnel in. Maar aan het eind van de tunnel was het wit? Dat zag er raar uit. We reden de tunnel uit zo de wolken in. Dat was toch even slikken. We konden nog wel het bordje van de hoogte van de pas lezen: 2264 meter. Ik had alle vertrouwen in Wilfred. En terecht, hij bleef kalm en heeft ons rustig door alle bochten weer veilig naar het dal gebracht. Nou ja, dal, je rijdt dan nog altijd op zo'n 800meter hoogte. We zijn ieder geval veilig in Luzern aangekomen, maar wel nat. Het bleef de hele weg en ook in Luzern regenen. Nadat we ingecheckt waren in het hotel zijn we toch de stad in gegaan. Gelopen over de Kapellbrücke, de bekende houten brug met bloemen over de Reuss. We zijn bij het Löwendenkmal geweest, een beeldhouw werk van een stervende leeuw ter nagedachtenis aan gevallen soldaten van de Zwitserse Garde in 1792, uitgehakt in een rotswand. Mark Twain heeft er van gezegd dat dit het meest droevige en ontroerendste stuk steen van de wereld is. We hebben heerlijk gegeten in de stad en zijn nu aan het ontspannen van de avontuurlijke dag. Groeten Ans en Wilfred.